خدایا

من همان موجود خاکی و پست هستم که تو مرا عزیز نمودی و فرشتگانت را به سجده در برابر من فراخواندی و ابلیس را بخاطر سرپیچی از دستورت مورد قهر ابدی قرار دادی و مرا اشرف مخلوقات خواندی

لبکن با این همه توصیف از وجود آدمیت و به رخ کشیدن قدرتش در جهان ، باز هم من موجودی ناتوانم و در هر لحظه ولو اندک زمان کوتاه به قدر یک نفس کشیدن به خودم اطمینان ندارم .

آری من به خود اطمینان ندارم منظورم از خود نفس و ذات درونی ام است . نفسی که می تواند مرا جز مقربین درگاهت کند و یا جز رانده شدگان همیشگی از بارگاهت، مگر نه آنکه ابلیس پس از آن همه عیادت از درگاهت رانده شد پس چگونه میتوانم به خود این همه ببالم در حالی که نمی دانم نفسی  بعد چه بر سرم خواهد آمد.

در طول تاریخ بسیار بوده اند که پس از یک عمر بندگی و عبادت ، لحظه ای با پیروی از هوای نفس و دسیسه های شیطانی  جز جهنمیان قرار گرفتند (ابن ملجم) و چه بسیار مانند حر که در لحظه آخر عاقبت بخیری را از آن خود کرد و نام ماندگارش را  در تاریخ کربلا بر جای گذاشت .

پس بدانیم که این لحظه کوتاه مهمتر از هفتاد سال عمر است زیرا که دنیای اخروی ما را دگرگون می کند.

و ای خدا تو می دانی که من جه قدر ضعیفم و بدون عنایت تو در آنی هوای نفس و سرکشی ام مرا تا ابد از درگاهت دور می کند

پس مرا در همه حال دریاب و دیگر هیج...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: